Hoe garandeert u business continuity na een kritische gebeurtenis?
Traumatische gebeurtenissen op de werkvloer: het laat zijn sporen na bij medewerkers. Zelfs wanneer ze niet aanwezig waren op de plaats van de feiten, voelen ze de weerslag ervan. “Naast de arbeidsgeneesheer en preventieadviseur speelt ook de werkgever een cruciale rol in het welzijn van medewerkers na zo’n kritische gebeurtenis. En dus ook in de mate waarin bedrijfsprestaties hieronder lijden,” zegt Bart Vriesacker, psychosciaal preventiedeskundige bij Mensura.
Medewerkers zijn uw menselijk kapitaal en het fundament voor een succesvolle onderneming. Wanneer ze worden getroffen door een traumatische gebeurtenis – zoals de aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 – dan krijgt die basis een harde klap. Uw medewerkers zijn angstiger, kunnen zich moeilijker concentreren of nemen ondoordachte beslissingen. Voor het welzijn van uw medewerkers én uw onderneming is het van belang waakzaam te zijn en maatregelen te nemen.
Hoe beïnvloedt een traumatische ervaring de business continuity van een organisatie?
Bart Vriesacker: “Bij elke kritische gebeurtenis zijn er verschillende types slachtoffers: primair, secundair en tertiair. Bij een auto-ongeluk zijn de bestuurder en passagier(s) bijvoorbeeld primaire slachtoffers. Ooggetuigen zijn secundaire getroffenen. Zij die het ongeluk niet hebben gezien, maar zich wel verbonden voelen met de betrokkenen, zijn tertiaire slachtoffers.
Na de aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 waren we allemaal (minstens) tertiaire slachtoffers. En dat had indirect een negatief gevolg voor onze bedrijfsprestaties. Een traumatische gebeurtenis (en de bijhorende gevoelens van onzekerheid en onveiligheid) laat zijn sporen na. Medewerkers zijn minder in staat om goed te presteren, waardoor het volledige bedrijf meelijdt.”
Wat kan de werkgever concreet doen bij een traumatische gebeurtenis?
“Bedrijven kunnen zich wapenen tegen een kritische ervaring en de gevolgen daarvan door een specifieke procedure op te stellen. Daarin staat bijvoorbeeld wie medewerkers informeert, wie instaat voor de opvang en ondersteuning van slachtoffers enzovoort. Op die manier zijn ze toch nog min of meer ‘voorbereid’ op de chaos na een kritisch incident.
Tijdens de eerste 24 uur na een traumatische gebeurtenis, is het vooral belangrijk dat een werkgever tegemoetkomt aan de basisbehoeftes van zijn medewerkers. Hij organiseert het best een gezamenlijke opvang waar slachtoffers wat te eten en te drinken krijgen. Idealiter kunnen zij er hun eerste gedachten en emoties kwijt.
Blijvende waakzaamheid is echter cruciaal. Werkgevers moeten bijvoorbeeld alert blijven voor signalen van een moeizame verwerking, zoals angstige reacties, concentratiestoornissen of periodes van vergeetachtigheid. Ook wanneer een medewerker zich meer afsluit van zijn collega’s dan voorheen, moet er een alarmbel afgaan.”
Welke rol spelen de arbeidsgeneesheer en preventieadviseur?
“Naast de werkgever, zijn ook de arbeidsgeneesheer en de psychosociale preventieadviseur van tel. De arbeidsgeneesheer fungeert als arts van alle medewerkers en als persoon die zij in vertrouwen kunnen nemen. Hij overlegt met de preventieadviseur, die ten vroegste 24 uur na de kritische gebeurtenis langskomt. Pas na een nachtje slapen is het immers zinvol om met een psycholoog te praten. Rekening houdend met de sector, regio en impact van de gebeurtenis, voorziet de preventieadviseur ook een aanpak die de kans op ‘verlamming’ bij medewerkers verlaagt.”